Κάποτε, σε ένα καταπράσινο δάσος, ζούσε ένα μικρό, εργατικό μυρμήγκι. Όλη την ημέρα, το μυρμήγκι δούλευε ασταμάτητα, μαζεύοντας τροφή για το χειμώνα. Συνεργαζόταν με τα υπόλοιπα μυρμήγκια, μεταφέροντας κλαδάκια, φύλλα και σπόρους στην φωλιά τους.
Από την άλλη πλευρά, ζούσε ένα ξένοιαστο τζιτζίκι. Όλη την ημέρα, το τζιτζίκι τραγουδούσε και χόρευε, απολαμβάνοντας τον ζεστό ήλιο. Δεν σκεφτόταν καθόλου το χειμώνα, χαμένο στην ανεμελιά του.
Καθώς το καλοκαίρι πλησίαζε στο τέλος του, τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν και ο καιρός να δροσίζει. Το τζιτζίκι άρχισε να πεινάει και να κρυώνει. Συνειδητοποίησε ότι δεν είχε μαζέψει τροφή για το χειμώνα, και άρχισε να ανησυχεί.
Γύρισε τότε στο μυρμήγκι και το ρώτησε αν θα μπορούσε να του δώσει λίγη τροφή. Το μυρμήγκι, θυμήθηκε την τεμπελιά του τζιτζικιού το καλοκαίρι, αλλά λυπήθηκε την άσχημη κατάστασή του.
Έτσι, το μυρμήγκι του έδωσε λίγο από την τροφή που είχε μαζέψει με τόσο κόπο. Το τζιτζίκι έφαγε με λαχτάρα και ευχαρίστησε το μυρμήγκι για την καλοσύνη του.
Από εκείνη την ημέρα, το τζιτζίκι έμαθε το δίδαγμα του. Κατάλαβε ότι η εργατικότητα και η πρόνοια είναι απαραίτητες για να επιβιώσει κανείς. Ποτέ ξανά δεν άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί από την ανεμελιά, και φρόντισε να είναι προετοιμασμένο για τις δύσκολες στιγμές.
Δίδαγμα: Η εργατικότητα και η πρόνοια φέρνουν την επιτυχία, ενώ η τεμπελιά οδηγεί σε δυσκολίες.
Ποίημα: Το τζιτζίκι δεν δουλεύει Το μυρμήγκι στη δουλειά
τρώει πίνει και χορεύει να μαζεύει τα σπυριά
τραγουδά το καλοκαίρι κάνει δύσκολο αγώνα
το χειμώνα υποφέρει. για να έχει το χειμώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου