Ο ΚΡΥΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ - Νικόλαος Λ. (ΠΟΙΗΜΑ).

Ο σοφός ο γεωργός

σαν ήταν να πεθάνει

πιάνει τα παιδιά του

και σε λογισμό τα βάνει.

Έχω τους λέει θησαυρό,

πολύ μεγάλο και τρανό,

μες τα αμπέλια μας κρυμμένο,

βαθιά πολύ έχω θαμμένο.

Κι επέθανε ο καημένος !

Τα παιδιά του πιάνουν τότε,

και σκάβουνε όλα τα αμπέλια,

μα θησαυρό δε βρήκανε.

Τα σταφύλια όμως γίνανε πολλά και μέλια.

[Ο μύθος δηλώνει ότι ο μόχθος είναι θησαυρός για τους ανθρώπους.]

Ν.Λ