ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ
Νήπιο θα πάω φέτος
Θα μου δώσουν κινητό ;
Η μαμά μου λέει όχι
αλλά εγώ το θέλω αυτό!
Θέλω να ‘χω όπως οι άλλοι
οι μικροί και οι μεγάλοι
ένα έξυπνο κινητό
γιατί έξυπνος είμαι κι εγώ.
αφού η μαμά μου λέει όχι
Θα της κάνω το χατίρι
αλλά όταν μεγαλώσω
θα κάνω μεγάλο πανηγύρι.
ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ
Το κουνέλι τρώει καρότο,
τρίτο δεύτερο και πρώτο
ο λαγός το κοροϊδεύει
το καρότο το ζηλεύει
Έρχεται κι η αλεπουδίτσα
η μικρή μας κυρα Νίτσα
το καρότο θέλει να φάει
το αρπάζει και πηδάει
Έρχεται κι ο γερο Λύκος
ο καλός μας κύριος Νίκος
το καρότο το αρπάζει
και στα πόδια ευθύς το βάζει.
Η γιαγιά μας η καλή
Είναι άρρωστη η καημένη
Μαγειρεύει συμμαζεύει
Και τον πόνο της βολεύει.
το χεράκι της πονάει
πονοκέφαλος μεγάλος
η μέση την τραβάει
την πονάει και ο κάλος.
Σου εύχομαι γιαγιά μου
Όλα να σου περάσουν
Γερή να είσαι πάντα
Κι όλοι να σ’ αγκαλιάσουν !!!
Μια φορά κι έναν καιρό,
Ήταν ένα μικρό δελφίνι
Έπαιζε μες το βυθό
Κι ακροβάτης είχε γίνει.
Τον ελέγαν Ιωάννη,
Και μες το μυαλό του βάνει
Να βγει έξω στην ακτή
Τους ανθρώπους για να δει.
Όμως πήγε να πεθάνει
Την ζωή του να ξεκάνει
Αν δεν ήταν οι ανθρώποι
Δυο γενναίοι ξυλοκόποι.
Που του σώσαν την ζωή,
Με αγάπη και στοργή.
Μια φορά κι ένα καιρό
ένα κουνέλι τρυφερό
νόστιμο ήταν και λευκό
καρότα έτρωγε θαρρώ.
Μες τα χωράφια τριγυρνούσε
Και τα ζώα συναντούσε
Έναν τίγρη φοβερό
ένα φίδι τρομερό.
Νόμιζε τον τίγρη φιλικό
αλλά μεγάλο λάθος του αυτό
σε μια στιγμή στο δάσος
έγινε μεζές του τίγρη με θράσος.
